zondag 3 januari 2016

Nieuwe bril

Ik heb een nieuwe bril. En ik kan er nog door kijken ook. Dat klinkt heel logisch, want daar neem je tenslotte een bril voor. Maar na mijn laatste Specsavers ervaring is dat niet zo logisch als het lijkt.  Daar kreeg ik een ijzerdraadje met twee glazen waar ik alleen veraf iets mee kon zien. Dichtbij was ik blinder dan Jules de Korte en Stevie Wonder bij elkaar. Veraf trouwens ook.

Dus een andere brillenwinkel gezocht én gevonden. Nu was Robin Look de klos. Is een Duitse organisatie die door heel Europa paddenstoelen de grond uit laat ploppen en daar brillenwinkeltjes van maakt. En met de gedachte dat Duits degelijk behoort te zijn, ging ik vol vertrouwen naar binnen. Na mijn Specsavers probleem uit de doeken te hebben gedaan, werden mijn ogen getest. Die waren dus achteruit gegaan ten opzichte van de Specsaverstest.

Daarna begon het brillenpassen. Brilletje op, brilletje af. De leuke gingen links, de niet leuke naar rechts. Totdat dochterlief alle brillen door elkaar husselde en het op en af zetten van voor af aan kon beginnen. Uiteindelijk koos ik voor een zwarte zogenaamde studentenbril. Ik dacht dat als dan het studeren niet aan mij was besteed, ik de slimme uitstraling gewoon koop. Hielp geen zak. Ik zag er ook niet slimmer uit. Mijn vrouw was mee gegaan en haar beslissing zou doorslaggevend zijn. Tenslotte moest zij er tegenaan kijken. Ik er alleen doorheen. "En?" vroeg ik. "Wat denk je van zo'n zwarte studentenbril?" Haar antwoord was een echt vrouwen antwoord; "Ja, is weer eens wat anders hé." Het werd dus de zwarte. Een weekje later kon ik de nieuwe bril ophalen.

Met mijn nieuwe bril op naar huis. Thuis aangekomen kijkt mijn vrouw me aan en zegt; "Is toch wel erg groot hoor, die bril." De volgende dag hoor ik; "Als je aan komt lopen zie je eerst heel veel bril en dan pas jou." Ik zeg dat het gewoon wennen is. "Die bril geeft je een streng uiterlijk." Ik kijk haar aan en maak er maar een grapje over. "Alsof er een andere man naast me zit." De grapjes komen nu wat geforceerd mijn keel uit. "Waarom heb je die bril eigenlijk genomen? Hij staat je echt voor geen meter." Ik check de openingstijden van de brillenwinkel.

Een paar dagen terug heb ik mijn nieuwste nieuwe bril opgehaald. Het is een vergelijkbaar model die ik gewoonlijk op mijn neus pleeg te zetten. Ik kom thuis, nieuwe bril op. Geen hond die het ziet.

Jan van Oranje

Geen opmerkingen:

Een reactie posten