Stel je voor dat ik
terrorist zou zijn. En stel je voor dat ik dan ook nog Moslim zou zijn. Dan zou
ik me, als ik mezelf ook maar een beetje serieus zou nemen als terrorist,
direct aansluiten bij IS. En als ik me dan toch zou aansluiten bij IS, dan zou
ik natuurlijk zo hoog mogelijk in de hiërarchieën willen opschuiven. Stel je
voor dat ik het opperhoofd van de terroristen van IS zou zijn. Stel….. dan zou
ik het spelletje als volgt spelen…….
In de eerste plaats zou ik zorgen dat ik vriendjes werd met bijvoorbeeld
Rusland. Niet openlijk natuurlijk, maar een beetje stiekem. Tenslotte moeten
mijn wapens ergens vandaan komen. Vervolgens zou ik zorgen dat de Verenigde
Staten het wel uit hun hoofd zouden laten om mij, over de grond althans, aan te
vallen. Hoe? Heel eenvoudig, door de VS te betrekken in een oorlog in het
Midden Oosten waar een paar duizend soldaten compleet voor niets zouden
sneuvelen. Een soort klein Vietnam. Al die bodybags zouden er voor zorgen dat
de publieke opinie fel tegen een tweede grondoorlog zouden zijn. Daar komt bij
dat het ze dan al zoveel geld heeft gekost, dat ze er niet eens meer de
financiën voor hebben. Dus eerst laat ik ze compleet voor Jan Doedel Sadam
Hoessein aanvallen en later voor de Kat zijn Kut Afghanistan een beetje
bezetten. Sadam moet sowieso verdwijnen, want die zit in de weg.
Als dat dan gelukt is, zorg ik ervoor dat mijn Moslim kameraden, met de
stilzwijgende steun van meneertje Poetin, een revolutie veroorzaken in zoveel
mogelijk Arabische landen. Hierdoor bereik ik in de eerste plaats dat de sterke
leiders, die alle stammen eronder houden, verdwijnen en het een grote chaos
wordt. En in chaos voelt elke terrorist zich prettig. Na de revolutie zullen
meer extreem gelovigen de leiding krijgen en is het volk rijp voor de “Rode
Revolutie”. Met angst zou ik regeren. Bloed vergieten van onschuldigen om het
volk eronder te houden en om te zorgen voor een vluchtelingenstroom om de
ongelovigen bezig te houden. Daarbij snij ik links en rechts wat hoofden af,
zodat men denkt met een stel geloofsfanaten van doen te hebben. Ik heb ook land
nodig en besluit Syrië aan te vallen. Want dat is het enige land waar de
oorspronkelijke leider nog op zijn plek zit. En het ligt lekker centraal. Het
heeft ook niet al te veel bodemschatten, dus totaal niet interessant voor de VS
om in te grijpen. Kost ze alleen maar geld en levert ze niets op.
Als ik dan Syrië onder de duim heb, ga ik verder naar Turkije aan de ene
kant en naar Marokko aan de andere. Waarom? Ik wil land. Veel land. De hele
wereld is misschien teveel van het goede, voor dit moment althans, maar half
Afrika, Zuid-Europa en een stukje Azië moet toch kunnen. Via Turkije heb ik
eenvoudig toegang tot Europa en Azië en via Marokko hoef ik slechts de Straat
van Gibraltar over te steken om het land, wat ooit Moslimgebied was, weer terug
te heroveren op de ongelovigen. En Afrika komt vanzelf mijn kant op.
Ik kan natuurlijk niet zomaar Europa binnenvallen. Nee, dat doe ik een stuk
slimmer. Ik heb al gezorgd voor een flinke stroom vluchtelingen die flink
betalen, is goed voor de oorlogskas, en die overal waar het mogelijk is in
Europa aan land gaan. Af en toe slaat er eens een boot om. Jammer van de boot,
maar goed voor de "internationale steun". Nu ik zeker weet dat de
ongelovigen mijn boten helpen om in Europa te komen, stuur ik in kleine gammele
bootjes mijn terroristenvriendjes mee het water op om via Kos, de Spaanse
oostkust en een of ander vergeten Italiaans eiland, Europa binnen te komen.
Deze vriendjes verspreiden zich volkomen legaal over Europa, krijgen nog
papieren ook, en wachten daar op mijn teken om in actie te komen, om zo grote
delen van Europa van binnenuit te bezetten. Natuurlijk plegen ze eerst links en
rechts wat aanslagen. Om in vorm te komen zeg maar. Er zijn nu al meer dan
150.000 "vluchtelingen", dus het schiet lekker op zo. Is dat even
slim bedacht? En het leuke van alles is, niemand heeft het in de gaten.
Maar gelukkig is dit geen werkelijkheid. Zou een beetje eng zijn….. toch???
Even voor de duidelijkheid.
Dit verhaal is puur speculatief en eigenlijk niets meer dan een
gedachtenspinseltje. Ik heb geen problemen met mensen van welk geloof, ras of
nationaliteit dan ook. Maar ik geloof wel in vrijheid van meningsuiting en het
recht om te zeggen wat je op je hart hebt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten