Ik zie het licht naderen. Nog even en ik kan mezelf opwarmen in een huis.
En ben ik veilig voor 'de huiler' die de jacht op mij heeft geopend. Op enkele
meters afstand van het licht stop ik abrupt. Mijn hoop op een veilig heenkomen
verschrompelt. Het licht is niets anders dan een straatlantaarn. Een zacht
geluid zorgt dat ik naar links kijk. In mijn ooghoek zie ik een schim
wegschieten. Of was het gewoon verbeelding, veroorzaakt door de angst? Mijn
hart neemt mijn angst in ieder geval spontaan over en begint fors sneller te
kloppen. Ik weet niet of ik nu hard moet wegrennen of moet blijven staan onder
het veilige licht van de lantaarn. Ik hoor de echo van mijn angstig hijgen. Of
is het 'de huiler' die ik hoor? Die moed aan het verzamelen is om mij in het
duister te bespringen, maar afgeschrikt wordt door het licht.
Ik voel me veilig in het licht. Ik bid nooit, maar nu bid ik dat de
gemeente de energierekening op tijd heeft voldaan en de lamp blijft branden. Hoewel
ik zeker dacht te weten dat het geluid links van me was, hoor ik nu aan de
rechterkant een zacht gejank. Ik draai me meteen naar rechts, maar zie niets.
Dan hoor ik hetzelfde geluid achter me. Het komt langzaam dichterbij. Ik wil in
het veilige licht blijven, maar mijn benen hebben een ander idee. Voor ik besef
wat mijn benen van plan zijn, schiet ik de duisternis. Ik besef meteen dat dit een
grote fout is. Ik heb dit nog niet gedacht, of ik hoor op een meter boven me
het kenmerkende gefladder van vleermuisvleugels. Ik kijk omhoog en zie de
grootste vleermuizen die ik ooit heb gezien.
De vleugels hebben een spanwijdte van zeker 4 meter. Hun bekken hangen half
open, waardoor ik goed zicht heb op twee rijen messcherpe tanden, waar vers
bloed vanaf druipt. Ik kan er niets aan doen maar blijf omhoog kijken, want van
deze gedrochten verwacht ik het eerste gevaar. Ik struikel daardoor over de stoeprand
en vlieg een paar meter door de lucht. Met een keiharde smak beland ik op mijn
knieën. Door de angst voel ik echter niets. Dit is dus wat ze bedoelen met
doodsangst. De vleermuizen blijven boven mij vliegen en lijken de wezens die
het gehuil veroorzaken de weg te wijzen naar hun prooi.
Wordt vervolgd…..
Jan van Oranje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten