Als ik aan mijn
moeder denk, dan denk ik aan gehaktballen met een afmeting waar de gemiddelde
voetbal jaloers op is. Of aan de enorme pan met soep die ze, geheel gemaakt naar
eigen fantasie, elke zaterdag klaar had staan, of er nou wel of niet iemand op
visite kwam. Zekerheid voor alles. Mee-eten bij mijn moeder stond gelijk aan bunkeren.
Kipfilets werden aangedragen in een hoeveelheid waar je een klein weeshuis goed
mee kon voeden. Alleen zaten er bij ons slechts 6 man aan tafel. Het Paasontbijt
was traditioneel en de bakkers vochten bijna om ons als klant te hebben, want
dan was de te halen Paasomzet reeds gegarandeerd.
Als ik aan mijn
moeder denk, dan denk ik ook aan het hamsteren van voedsel voor de
zomervakantie. Wij gingen elk jaar 3 weken naar Spanje, maar ze had voor 3
maanden eten bij. Blikken met groente, aardappelen, soep, noem maar op. En
alles moest in de caravan, die met het voedsel meteen overbeladen was, en dan
moesten de voortent, onze koffers, stoeltjes, etc. er nog bij. Op de camping
aangekomen gingen we vervolgens vanaf dag één uit eten, met als gevolg dat mijn
moeder aan het einde van de vakantie veel mensen gelukkig maakte met blikken
voedsel, soep, aardappelen, etc. Mijn moeder had het in haar jeugd niet al te
makkelijk gehad, en dat wilde ze, denk ik, compenseren met enorme hoeveelheden
voedsel. Maar als ik aan mijn moeder denk, dan denk ik ook aan het 'handje
drukken', dat ze deed met de mannelijke klanten van de bar die mijn ouders ooit
hadden in Sitges, nabij Barcelona. En dat mijn moeder altijd won, hoe groot de
kerel ook was. Behalve van mij, van mij heeft ze nog nooit gewonnen. Of ze
heeft mij altijd laten winnen, dat kan ook.
Maar het meest
van alles denk ik aan de onvoorwaardelijke liefde die mijn moeder gaf aan al
haar kinderen, en hoe ze haar kinderen beschermde tegen de boze wereld, op een
manier die je misschien alleen nog ziet bij leeuwinnen. Hoewel ik liever met
een leeuwin te maken zou hebben dan met mijn moeder als ze voor haar kinderen
opkwam. Stiekem verkneukelde ik mezelf als mijn moeder op school even ging
'praten' met een leraar die mij niet al te netjes had behandeld. Ik ben weleens
door zo'n beste man aan mijn oor getrokken, ik denk dat ik het er wel naar
gemaakt had want ik was niet zo'n braaf manneke, maar dat interesseerde mijn
moeder helemaal niets; van haar kinderen bleef je af.
Andere kinderen
zeiden altijd dat ze hun grote broer of hun vader er wel even bij gingen halen
als we ruzie hadden. Ik haalde dan altijd mijn moeder. Mijn moeder, ik mis haar
soms weleens. Niet heel vaak hoor, ik denk misschien slechts 365 dagen per jaar,
en zo heel af en toe een dagje meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten