Ik neem een slurpje van mijn
koffie. Zittend op mijn vaste stek aan de bar kan ik iedereen goed bekijken. De
laatste dag van het jaar komen de vaste gasten hun opwachting maken. Aan het
eerste tafeltje zit het bejaard echtpaar van Ooijen. Ik hoop dat ik ook ooit op
die manier oud mag worden. Zorgen makend om niets en de dag plukkend zoals hij
gepresenteerd wordt.
Daar zit Ed. Toen ik hem de eerste keer zag dacht ik serieus dat hij de
leadzanger was van de plaatselijke rockband. Ed blijkt echter chef-kok te zijn
in zijn eigen restaurant in het centrum van mijn dorpje. Er gaat een echtbaar
schuin achter mij zitten. Ik ken ze vaag. Hij neemt een koffie, zij een vers
geperste jus d'orange. En een mokkagebakje. Vlak voor ze haar vorkje in het
gebakje wurmt, slaat de twijfel toe. Ze zegt tegen de serveerster dat ze toch
liever een abrikozenvlaai heeft. De vlaai heeft de tafel nog niet bereikt of ik
hoor de tut hola kwelen; 'Nee, doe anders toch maar dat mokkagebakje'. Sommige
mensen vragen bijna om een langzame wurgdood.
De barman is ondertussen aan het worstelen met de vers geperste jus
d'orange van mevrouw. Met het zweet op zijn voorhoofd doet hij zijn best om de
halve sinaasappel in het persapparaat te frutten. De sinaasappel is te groot. Of
het apparaat te klein. Kan ook. Met als gevolg dat het heerlijke sap
voornamelijk op de beste man beland en op het tegelwerk voor hem. Het duurt
twee halve sinaasappels voordat het apparaat verstopt is met sinaasappelprut.
Na het halve apparaat uit elkaar gehaald te hebben begint hij met de volgende
twee helften. Met hetzelfde resultaat. Gelukkig sluiten ze pas over een paar
uurtjes en heeft hij nog even.
Ed besteld een broodje rosbief. Ed besteld eigenlijk altijd een broodje
rosbief. Sterker nog, het zou me niets verbazen als Ed zelf nog eens verandert
in een broodje rosbief. Er komen klanten binnen voor 10 oliebollen. Er zijn er
nog maar 8. De klant vraagt hoe dat dan gaat met de aanbieding '10 halen, 9
betalen'. De bakker biedt aan om er dan 2 appelbeignets bij te doen. Helaas
verkoopt de bakkersvrouw net de laatste appelbeignets. Tenslotte gaat de man
weg met 8 oliebollen, een saucijzenbroodje en een chocoladebol. Ook lekker.
Ik neem mijn laatste slokje koffie van dit jaar, reken af en wens iedereen
een goed uiteinde. Met een halfje bruin onder mijn arm wandel ik rustig terug
naar huis. Op naar een gelukkig nieuw jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten