Ik heb
gezondigd. Ik geef het toe. Het was sterker dan ik. Alsof mijn lichaam maar één
ding wilde. Het schreeuwde er bijna om. Ik heb mijn handen op mijn oren
gehouden. Mijn ogen stijf proberen te sluiten, tot ik een oud dametje omver liep.
Ik heb het echt geprobeerd, maar ineens stond ik er binnen. DE BURGER KING!
Verdomme, er stond een hele rij met opgeschoten rot jong,
ouders met kleine jengelende kinderen en ik. Als laatste. Het liefst zou ik
iedereen die voor mij was persoonlijk naar buiten meppen. Maar ik moest
wachten. Lang wachten. En al die tijd zag ik maar één ding: Dat grote verlichte
bord achter de kassa's met al die overheerlijke plaatjes. 'Het Whopperbord'.
Whopper… raar woord eigenlijk. Whopperrrrrrrr.
Hoe langer ik daar stond, hoe moeilijker het voor mij
werd een keuze te maken. Whopper Cheese, Mega Whopper Cheese, Whopper Cheese
& Bacon, Dubbele Whopper… Maar toen viel mijn oog op iets nieuws. 'De Griekse
Whopper'. Een mega burger van echt rundvlees (ja, ja en dat moet ik geloven),
verse sla, zojuist gesneden uienringen, tomaat en als klap op de vuurpijl…
TZATZIKI. Holly Shit!
Die moest ik hebben. Die moest ik proeven. Dat was de
Whopper onder de Whoppers. 'De Griekse Whopper'. Ik denk niet dat er ooit door
Burger King of 'De Mac' een meer smakelijke hamburger is uitgevonden dan 'De
Griekse Whopper'. Maar ik moest nog even wachten. Er was nog een echtpaar met
twee bloed-onder-de-nagels-weg-halende-snot-jong aan weerszijde. Die ettertjes
wilde zo'n kindermenu met zo'n cadeautje. En toen kreeg het zoontje een
meisjesding en het dochtertje een jongensding. Nou en? Dan ruil je dat toch
even onderling om. Nee, de kleine tirannetjes zetten een keel op, waardoor
menigeen dacht dat het brandalarm was afgegaan.
Toen ze dan eindelijk plaats maakten, mocht ik bestellen.
Ik mocht. Het was mijn beurt. Ik was er klaar voor. Ik zou binnen niet al te
lange tijd het water spontaan uit mijn mond laten lopen. Ik zou aanvallen op
een smaaksensatie. Daar was ze. De dame van de kassa. 'Wat wilt u hebben?'
vroeg ze. 'Een Whopper Cheese & Bacon' zei ik. Wat?!? Nee!!! Ik wilde de
Griekse Whopper. Waarom zeg ik dat nou? Maar de Whopper Cheese & Bacon kwam
al aan glijden in zo'n handig doosje. Ik durfde nu niet meer te zeggen dat ik
eigenlijk liever de Griekse Whopper wilde hebben. Dat ik mij tot mijn eigen
verbazing vergist had. Maar ik kreeg het dienblad al in mijn handen gedrukt en
als een slaapwandelaar ging ik naar een tafeltje om met lange tanden van mijn
Whopper Cheese & Bacon 'te genieten'.
De rest van de dag heb ik aan niets anders kunnen denken
dan aan 'De Griekse Whopper'. Over hoe die gesmaakt zou hebben. Hoe ik mijn
tanden vol in dat heerlijke vlees zou zetten. Hoe de Tzatziki een beetje op
mijn mondhoeken zou blijven zitten… Het water loopt me tijdens het schrijven
van dit stukje al weer in mijn mond. Of beter gezegd, eruit. Ik ben dus bang
dat ik binnenkort weer ga zondigen. Voor de zekerheid schrijf ik mijn
bestelling volgende keer op een briefje. Eén Griekse Whopper a.u.b……
Geen opmerkingen:
Een reactie posten